It has been a year since I made this blog. Another year has passed. Ambilis ng panahon. Madaming nangyari. Madami akong natutunan. Madaming masakit na nanyari. Madaming hindi maipaliwanang na pangyayari. Unti- unting lumalalim ang misteryo ng buhay (whow! nagiging malalim na ako, hindi bagay sa personality ko). Madami akong nakilala. May mga dumaan lang, may mga dumaan panandalian pero umalis din, pero meron din namang dumaan at nanatili. Sa mga dumaan, lalo na sa mga nanatili, nagpapasalamat ako ng madami.
Dahil ngayon at easter sunday, naisipan kong magbukas ulit ng blog na ito. Marahil wala naman talagang babasa ng blog na ito dahil wala naman talagang nakakaalam na nag eexist ito. Wala lang, gusto ko lang magkaroon ng outlet. Sa totoo lang, wala nang pinatutunguhan ang mga laman ng blog na ito.
Sa pagkakatanda ko, ginawa ko ang blog na ito dahil sa boredom ko ng 2010 busy season. Ang ironic lang dahil nagsusulat ulit ako ngayon dahil nabobore ako, kundi dahil busy ako. Sobrang busy ko (wala nang matinong flow ang sinusulat ko). Bahala na. Kung ano na lang ang maisip at maitype kosa bulok ka T400 ko.
Sa totoo lang, masama ang loob ko ngayon. Mabigat ang loob ko na pumasok para lang sa wala dahil sa peste kong manager. Papasukin ba naman kami para lang sa wala. Isa siyang bad apple sabi ni Vanessa. Dapat sa kanya pasabugin ang mukha. Ulo-ulo lang di kasama katawan, pag kasama katawan sabog pati laman. Napaka unprofessional nya. Anong opetsa na! Nakakairita siya. hahaha.
Hindi ko alam. Ahh basta, basta yun na yun. Hindi ko alam. Magulo ako, sana next time ay may matino na akong masulat. Sana sa susunod at may maipublish na akong totoong article. Sana sa sususnod ay matino na ko. Sana sa sususnod ay maayos na ako. Hindi ko alam!!!!!!!!!!!!!
